Πρώτη μέρα στο σχολείο !!! Καλή σχολική χρονιά.

Τριθέσιο Δημοτικό Σχολείο Κωσταραζίου .Εδώ πρώτη και δευτέρα τάξη μαζί !!! 
Βαίτσα Δόλλα Αθανάσιος Δόλλας, Δημήτριος Δόλλας Ζήσης Τζηκαλάγιας, Τάκης Συκόπουλος Πάτερ Δημήτριος,Τάσος Χάτσιος, Αγγελος Βλάχος, Τασούλα Μπρανίτσα-Τσιτσή, Τασούλα Τομοπούλου-Γάβρου,Ολγα Τόλιου, Ευλαμπία Γκόσδα-Κρικέλη, Ματούλα Παπαθανασίου, Tασούλα Χάτσιου-Κοσκινάρη,Ελευθερία Ξενάκη, Χρυσούλα Βλαχοπούλου- Γάβρου, Ματούλα Τομοπούλου-Λάιου
.
Θυμάσαι το πολυτονικό; Το δάχτυλο ψηλά; Το «κυρία, κυρία…»; Τη μυρωδιά του μπλε τετραδίου; Τη μυρωδιά του καινούριου βιβλίου; Το πρωινό γάλα; Θυμάσαι τον μαυροπίνακα και την ημερομηνία πάνω αριστερά; Το βρεγμένο σφουγγάρι; Τους χάρτες τις γεωγραφίας; Τον τεράστιο χάρακα; Το αριθμητήριο; Το τετράδιο αριθμητικής με τα κουτάκια; Θυμάσαι που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις τις παρομοιώσεις; Τις μεταφορές; Την προπαίδεια; Τον εκκλησιασμό; Τις βρύσες; Την αυλή; Τα παιχνίδια; Το λάστιχο; Το σχοινάκι; Τα μήλα; Λόλα να ένα μήλο. Τις τούρκικες τουαλέτες; Που φοβόσουν ότι κάτι κακό θα βγει από την μαύρη τρύπα; Θυμάσαι το πώς μύριζε η βροχή στο χώμα; Θυμάσαι την πρώτη σου δασκάλα; Τις γραμμές χέρι – χέρι;Την παρέλαση; Τις γυμναστικές επιδείξεις;Θυμάσαι τις σειρές για την προσευχή; «Ανάπαυση, προσοχή».Το ενδεικτικό;Θυμάσαι που έπεσες και χτύπησες το γόνατο; Τη σουλφαμιδόσκονη; Το φυτολόγιο; Πρώτα τα κορίτσια μετά τα αγόρια. Τον διπλανό σου; Την πρώτη σου τιμωρία; Θυμάσαι πως ήταν να είσαι παιδί;
Θυμάσαι που και που να γίνεσαι και πάλι παιδί; Δεν τα καταφέρνεις; Θυμάσαι που σου έλεγαν ότι αυτά είναι τα καλύτερα χρόνια σου; Ξέρεις πόσα θα έδινα για να χτυπήσει το κουδούνι μια ακόμα φορά για μένα; Όσα κι εσύ…

— Εδώ θα μάθεις γράμματα, είπε, να γίνεις άνθρωπος· κάμε το σταυρό σου.
O δάσκαλος πρόβαλε στο κατώφλι· κρατούσε μια μακριά βίτσα και μου φάνηκε άγριος, με μεγάλα δόντια, και κάρφωσα τα μάτια μου στην κορφή του κεφαλιού του να δω αν έχει κέρατα· μα δεν είδα, γιατί φορούσε καπέλο.
— Ετούτος είναι ο γιος μου, του ’πε ο πατέρας μου.
Ξέμπλεξε το χέρι μου από τη φούχτα του και με παρέδωκε στο δάσκαλο.
— Το κρέας δικό σου, του ’πε, τα κόκαλα δικά μου· μην τον λυπάσαι, δέρνε τον, κάμε τον άνθρωπο.
— Έγνοια σου, καπετάν Μιχάλη· έχω εδώ το εργαλείο που κάνει τους ανθρώπους, είπε ο δάσκαλος κι έδειξε τη βίτσα…
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ( Αναφορά στον Γκρέκο) 
.
Κ ΠΑΛΑΜΑΣ 'Στον Δάσκαλο'

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου! 
Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!

Κι αν λίγη δύναμη μεσ’ το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.

Σκάψε βαθειά. Τι κι’ αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

.