ΚΟΟΟΛΙΑΝΤΑ!!!!!

Τα κόλιαντα στο παλιό χωριό τα έλεγαν ανήμερα της παραμονής των Χριστουγέννων. Σηκώνονταν

πρωί για να προλάβουν να γυρίσουν όλο το χωριό. Αν άρχιζε να φέγγει έλεγαν ότι ήταν ψώραυα.
Τα παιδιά μέσα στο κρύο χτυπούσαν τις πόρτες με τις τζουμπανίκες

τραγουδώντας
 Κόλιαντα μπάμπου κόλιαντα κι μένα κουλιαντίνα κι αν δε μου δίνεις κόλιαντα δόσμου
ένα κουρίτσι, κι τι του θέλεις γάιδαρι του ξένου του κουρίτσι
Να του φιλώ να του τσιμπώ να μι  φκιάν κι πίτις.
Μωρ καλή νοικουκυρά που δεν ανοίγς την πόρτα που κατσαρώνεις στα δαυλιά κι κατουράς
στις στάχτις.   Κόόλιαντα!!!

Εδώ σι τούτις τις αυλές τις μαρμαροστρουμένεις ιδώ είνι κόρη για παντρειά

κόρη για αρραβώνα.Την τάζν του γυιό του βασιλιά την τάζν του γυιό του Ρήγα

Δε θέλου ιγώ του βασιλιά δε θέλου του γυιό του Ρήγα , μον θέλου 

τ αρχουντόπουλου που μέσα απού την πόλη

που κουσκίνιζει τα φλουριά κι διρμουνίζ τα γρόσια

ΚΟΟΟΛΙΑΝΤΑ!!!!!!