Γυναίκες

Κλεοπάτρα (69-30 π.Χ) Ικανή και δαιμόνια μονάρχης, η τελευταία βασίλισσα της ελληνιστικής Αρχαίας Αιγύπτου, πριν καταστεί επαρχία της πανίσχυρης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Έγινε διάσημη γιατί, γοήτευσε και ανέπτυξε ερωτική σχέση με δύο από τους πιο ισχυρούς Ρωμαίους αυτοκράτορες, τον Μάρκο Αντόνιο και τον Ιούλιο Καίσαρα. Ο μύθος της ομορφιάς και το τραγικό της τέλος την ακολουθούν έως σήμερα. Αντιπροσωπεύει όσο καμία άλλη γυναίκα στην αρχαιότητα, το σύμβολο της μοιραίας γυναίκας.

Ιωάννα της Λωραίνης (1412-1431) Γαλλίδα ηρωίδα επικεφαλής των Γαλλικών στρατευμάτων στον Εκατονταετή Πόλεμο κατά των Άγγλων στη Γαλλία. Μία μορφή αυτοθυσίας και ηρωισμού, σε ηλικία μόλις 17 ετών. Κατηγορήθηκε για "κοντή κόμη", ότι "ντυνόταν με ανδρικά ρούχα", για "μαγεία" και ως αιρετική επειδή "ισχυριζόταν ότι ήταν απευθείας υπόλογη στον Θεό". Καταδικάστηκε, να καεί ζωντανή. Την ώρα που καιγόταν, ζήτησε να σηκώσουν το σταυρό, για να μπορεί να τον δει μέσα από τις φλόγες. Μετά από 25 χρόνια, όταν η Γαλλία είχε κερδίσει και αναγνώρισε τη συμβολή της, ένα νέο εκκλησιαστικό δικαστήριο αποκατέστησε την τιμή της. Ανακηρύχθηκε αγία από την Καθολική Εκκλησία και Αγία και προστάτιδα της Γαλλίας.

Μπεναζίρ Μπούτο (1953 - 2007) Η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός μουσουλμανικής χώρας, συνέβαλε στην μετάβαση του Πακιστάν από τη δικτατορία στη δημοκρατία. Ασχολήθηκε με την πολιτική μετά τη σύλληψη και την εκτέλεση του πατέρα της, το 1977.

Συνελήφθη και η ίδια και κρατήθηκε φυλακισμένη σε απομόνωση. Όταν αφέθηκε ελεύθερη κατέφυγε στην Αγγλία όπου έγινε ηγέτης εν εξορία του Λαϊκού Κόμματος του Πακιστάν (το κόμμα που είχε ιδρύσει ο πατέρας της). Δολοφονήθηκε το 2007. Αφιέρωσε τη ζωή της στον αγώνα για τα δικαιώματα των φτωχών και των γυναικών.

Αικατερίνη Β' ή Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας (1729-1796) Γερμανικής καταγωγής Αυτοκράτειρα. Η πολιτική της συνδέθηκε με την αναγέννηση του ελληνικού βίου, λόγω της συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. Μία από τις πιο σημαντικές πολιτικές φιγούρες του 18ου αιώνα. Την εποχή της η Ρωσία έγινε η μεγαλύτερη χώρα στην Ευρώπη.

Μαρί Κιουρί (1867-1934) Η πρώτη γυναίκα που έγινε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Η πρώτη γυναίκα που βραβεύτηκε με βραβείο Νόμπελ. Η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο σε δύο διαφορετικές κατηγορίες. Κέρδισε το Νόμπελ Φυσικής (1903) για την έρευνά της στη ραδιενέργεια. Το δεύτερο Νόμπελ ήταν Χημείας (1911). Λίγα χρόνια αργότερα, συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία των πρώτων μηχανημάτων με ακτίνες Χ. Όντας η πιο φημισμένη γυναίκα επιστήμων της εποχής της, ήταν γνωστή επίσης και ως Μαντάμ Κιουρί.

Κοκό Σανέλ (1883-1971) Μία από τις πιο πρωτοπόρες και επιτυχημένες σχεδιάστριες μόδας του 20ου αιώνα. Οι δημιουργίες της έγιναν συνώνυμο της ποιότητας, της κομψότητας και του αλάνθαστου στυλ. "Εφηύρε" το μικρό μαύρο φόρεμα. Το 1923 δημιούργησε το πασίγνωστο και διαχρονικό άρωμα Chanel No 5. Οι ιδέες της ήταν επαναστατικές για την εποχή της στον χώρο της μόδας. Συχνά μάλιστα, έπαιρνε κομμάτια από την ανδρική γκαρνταρόμπα και τα μετέτρεπε σε γυναικεία.

Ίντιρα Γκάντι (1917-1984) Η πρώτη και μοναδική πρωθυπουργός της Ινδίας
Το όνομά της είναι ταυτισμένο με το φεμινισμό, τη γυναικεία μαχητικότητα, το δυναμισμό και εσφαλμένα με τον Μαχάτμα Γκάντι του οποίου θεωρείται κόρη. Ωστόσο, αυτή η εμβληματική προσωπικότητα που θα καταφέρει να γίνει η πρώτη και η μοναδική πρωθυπουργός της Ινδίας, που θα ωθήσει τις γυναίκες στην Ινδία να βγουν άφοβα από τις πόρτες του σπιτιού τους και που το έργο της θα μείνει βαθιά και ουσιαστικά χαραγμένο στην παγκόσμια ιστορία, είναι κόρη του πρώτου πρωθυπουργού της ανεξάρτητης Ινδίας, Τζαουαχαρλάλ Νεχρού.
 Είναι η πρώτη και η μοναδική φορά που σε μία καθαρά πατριαρχική κοινωνία, μία γυναίκα θα βρεθεί στην κορυφή της εξουσίας.
Με δυνατό της χαρτί τον λαϊκισμό, η Ίντιρα Γκάντι θα καταφέρει να πάρει με το μέρος της μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Ινδίας, θα γίνει το σύμβολο-προστάτιδα των γυναικών, θα αγωνιστεί για την εξάλειψη της φτώχιας, θα δώσει ώθηση στην αγροτική παραγωγή.

* Το 1999 ψηφίστηκε σε δημοσκόπηση του BBC ως η σημαντικότερη γυναίκα της τελευταίας χιλιετηρίδας ανάμεσα σε άλλες γυναικείες προσωπικότητες όπως η βασίλισσα Ελισάβετ Α' της Αγγλίας, η Μαρία Κιουρί και η Μητέρα Τερέζα.
Μερικά από τα αποφθέγματα που την συνόδευαν στη ζωή της
Ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψεις τον εαυτό σου είναι να τον χάσει στην υπηρεσία των άλλων

Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί που κάνουν τη δουλειά και αυτοί που παίρνουν τα εύσημα. Προσπάθησε να είσαι στους πρώτους. Υπάρχει λιγότερος ανταγωνισμός εκεί.

Δεν με νοιάζει αν χάσω τη ζωή μου στην υπηρεσία του έθνους. Αν πεθάνω σήμερα κάθε σταγόνα του αίματός μου θα ενδυναμώσει το έθνος.

Η συγχώρεση είναι η αρετή των δυνατών

Πρέπει να προσέχουμε τους πολιτικούς που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς χρήματα και αυτούς που θέλουν να κάνουν τα πάντα για τα χρήματα.

Μέριλιν Μονρόε (1926-1962) Αμερικανίδα ηθοποιός, σύμβολο του σεξ τη δεκαετία του '50. Γεννήθηκε ως Νόρμα Τζιν Μπέικερ και πέρασε άσχημα παιδικά χρόνια. Ξεκίνησε ως μοντέλο και μετά ασχολήθηκε ως κομπάρσος σε ταινίες. Προκάλεσε σκάνδαλο, όταν γνωστοποιήθηκε ότι είχε ποζάρει γυμνή για το περιοδικό Playboy. Παντρεύτηκε 3 φορές. Η θυελλώδης ζωή της στιγματίστηκε από τη σχέση της με τον Αμερικανό πρόεδρο, Τζον Κένεντι. Βρέθηκε νεκρή από υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών, με τις συνθήκες του θανάτου της να παραμένουν μέχρι σήμερα ανεξήγητες. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει 6η στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.

Σιμόν Ντε Μποβουάρ (1908 – 1986) : “Γυναίκα δεν γεννιέσαι, γίνεσαι”

Φόρος τιμής, στη μητέρα του φεμινισμού, στη γυναίκα σύμβολο του 20ου αιώνα, που τόλμησε μέσα από τη ζωή της να προκαλέσει την κοινωνία και μέσα από το έργο της να αλλάξει την ανθρώπινη σκέψη... Πνεύμα ελεύθερο, ανεξάρτητο και δυναμικό, η Σιμόν, από πολύ νωρίς, αποκλίνει από τον Θεό και τον συμβατικό τρόπο σκέψης, για να ταξιδέψει σε φιλοσοφικά και υπαρξιακά μονοπάτια, συντροφιά μέχρι τέλους με τον άντρα της, τον Ζαν Πωλ Σάρτρ.
Το έργο της, “Το Δεύτερο Φύλο”, αποκαλείται σήμερα η “Βίβλος του φεμινισμού” καθώς μέσα από αυτό προτείνεται μία τελείως ξένη και ανατρεπτική προσέγγιση στο τι είναι γυναίκα.
Η Μποβουάρ παρατηρεί ότι η γυναίκα, στο πέρασμα των χρόνων, έχει θεωρηθεί ως “ανωμαλία”, ως παρείσακτη και ότι βρίσκεται σε μία διαρκή προσπάθεια να εξομοιωθεί με την κανονικότητα, δηλαδή τους άντρες. Προκειμένου λοιπόν να προχωρήσει και να διεκδικήσει μία ίση θέση στην κοινωνία, θα πρέπει να απορρίψει αυτήν την παγιωμένη αντίληψη και να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον εαυτό της.
Το βιβλίο της θεωρείται ένα από τα κλασσικά έργα της φεμινιστικής λογοτεχνίας και για χρόνια βρισκόταν στη λίστα του Βατικανού με τα απαγορευμένα βιβλία (Index Librorum Prohibitorum).
Αδιαμφισβήτητο σύμβολο του φεμινισμού, της ελεύθερης σκέψης και του ανιδιοτελούς έρωτα, η Σιμόν Ντε Μποβουάρ διέθετε, όπως χαρακτηριστικά θα πει σε συνέντευξή του ο Σάρτρ, “ανδρική ευφυΐα και γυναικεία ευαισθησία”.
Στα 15 της χρόνια είχε γράψει σε ένα λεύκωμα “ θέλω να γίνω διάσημη συγγραφέας”, το όνειρό της το έκανε πραγματικότητα... και με το παραπάνω