Λάμπα Θυέλλης Μανώλης Μητσιάς

Μ’ αρέσουνε τα χρώματα που δίνουν δικαιώματα
για λύπη, για χαρά για φαντασία
Μ’ αρέσουν κάτι βλέμματα, που πάλεψαν με θέματα
αγάπη, λησμονιά και προδοσία
Μ’ αρέσει αυτό το επίμονο του ανθρώπου λέω, τ’ αλίμονο
που θέλει κι απ’ το σύμπαν σημασία
Θέλω να σε φιλήσω, στα χέρια σαν εικόνα σ’ εκκλησία
Και να χαθώ

Αγάπη, αλήθεια, θλιμμένη
Αρχόντισσά μου, πόρτα μυστική
Ποια λάμπα θυέλλης κρυμμένη
Στο τι θα γίνω μ’ έφερε ως εκεί

Μ’ αρέσουν κάτι κύματα που σήκωσαν τα αισθήματα
σε μια κουβέντα, μια χειρονομία
Μ’ αρέσει και τ’ αντίθετο, το ίδιο να `χει επίθετο
που ενώθηκαν οι δυο σε σάρκα μία

Μ’ αρέσει που κατάλαβα, πως όσα πήρα τα `λαβα
μ’ απρόσμενα σαφώς ταχυδρομεία
Θέλω να σε φιλήσω
Στα χείλη σαν μεγάλη γνωριμία και να χαθώ

Αγάπη, αλήθεια, θλιμμένη
Αρχόντισσά μου, πόρτα μυστική
Ποια λάμπα θυέλλης κρυμμένη
Στο τι θα γίνω μ’ έφερε ως εκεί