Τα κυδώνια, τα μήλα και άλλα φρούτα και λαχανικά, όταν τα καθαρίσουμε από τον φλοιό τους και εκτεθούν στο οξυγόνο, μαυρίζουν. Αυτό λέγεται ενζυμική αμαύρωση. Δεν είμαστε βέβαια χημικοί για να πούμε περισσότερα . Οι γιαγιάδες μας, κάτι ήξεραν και έριχναν τα καθαρισμένα κομμάτια σε νερό με λεμόνι. Το λεμόνι περιέχει βιταμίνη C που επιβραδύνει το μαύρισμα.
Τα κυδώνια έχουν πολλές ποικιλίες. Υπάρχουν κυδώνια γυαλιστερά, χωρίς χνούδι, που είναι συνήθως πολύ μαλακά και καθαρίζονται εύκολα. Τα πιο συνηθισμένα στην Ελλάδα είναι αυτά με το χνούδι, πιο σκληρά και κάπως δύσκολα στο καθάρισμά τους.
Το κυδώνι το συναντάμε πολλές φορές στην μυθολογία μας:
– Στους γάμους της Ήρας με τον Δία, η Γαία της πρόσφερε ένα κυδώνι, σύμβολο ευγονίας.
– Λέγεται ότι τα μήλα των εσπερίδων, ήταν τα κυδώνια. Στα βράχια του όρους , του Καύκασου, ήταν δεμένος, τιμωρημένος, από τον Δία , ο Προμηθέας. Τον ελευθέρωσε ο Ηρακλής κι ο Προμηθέας, από ευγνωμοσύνη, του είπε με ποιον τρόπο θα πάρει τα μήλα.
-Στο Πήλιο, έλαβε χώρα ο γάμος του Πηλέα με την Νηρηίδα Θέτιδα. Στο γαμήλιο τραπέζι δεν κάλεσαν την Θεά Έριδα, για προφανής λόγους. Εκείνη όμως, βρήκε τρόπο να τους τιμωρήσει. Πέταξε ένα κυδώνι στο τραπέζι με την επιγραφή «τη καλλίστη», στην πιο όμορφη. Τον τίτλο διεκδικήσαν οι Αφροδίτη, η Αθηνά και η Ήρα, με κριτή τον πρίγκιπα της Τροίας, Πάρι. Εκείνος έδωσε το κυδώνι και τον τίτλο στην Αφροδίτη, με αντάλλαγμα να του δώσει την ωραία Ελένη. Έτσι ξεκινάει μια μεγάλη περιπέτεια, που ο Όμηρος, έκανε όλον τον κόσμο να μιλάει γι αυτήν.
Εκείνους, ένα κυδώνι τους οδήγησε στην Τροία κι εμάς… στην κουζίνα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου