Μαρίζα Κωχ - Φάτα Μοργκάνα

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας Θά μεταλάβω μέ νερό θαλασσινό στάλα τή στάλα συναγμένο ἀπ' τό κορμί σου σέ τάσι ἀρχαῖο, μπακιρένιο ἀλγερινό, ποῦ κοινωνοῦσαν πειρατές πρίν πολεμήσουν. Πούθ' ἔρχεσαι; Ἀπ' τή Βαβυλώνα. Ποῦ πᾶς; Στό μάτι τοῦ κυκλώνα. Ποιάν ἀγαπᾶς; Κάποια τσιγγάνα. Πῶς τή λένε; Φάτα Μοργκάνα. Πανί δερμάτινο, ἀλειμμένο μέ κερί, ὀσμή ἀπό κέδρο, ἀπό λιβάνι, ἀπό βερνίκι, ὅπως μυρίζει ἀμπάρι σέ παλιό σκαρί χτισμένο τότε στόν Εὐφράτη στή Φοινίκη. Πούθ' ἔρχεσαι; Ἀπ' τή Βαβυλώνα. Ποῦ πᾶς; Στό μάτι τοῦ κυκλώνα. Ποιάν ἀγαπᾶς; Κάποια τσιγγάνα. Πῶς τή λένε; Φάτα Μοργκάνα. Σκουριά πυροχρωμη στίς μίνες τοῦ Σινᾶ. Οἱ κάβες τῆς Γερακινῆς καί τό Στρατόνι. Τό ἐπίχρισμα. Ἡ ἅγια σκουριά πού μᾶς γεννᾶ, Μᾶς τρέφει, τρέφεται ἀπό μας, καί μᾶς σκοτώνει. Πούθ' ἔρχεσαι; Ἀπ' τή Βαβυλώνα. Ποῦ πᾶς; Στό μάτι τοῦ κυκλώνα. Ποιάν ἀγαπᾶς; Κάποια τσιγγάνα. Πῶς τή λένε; Φάτα Μοργκάνα.