Τιμώντας τη μέρα και τις μνήμες χορέψαμε απλούς και γνωστούς χορούς τραγουδώντας όμως τα τραγούδια που χόρευαν οι γιαγιάδες και οι μητέρες μας στην πλατεία και στ' αλώνια του Χωριού.
Κύριο χαρακτηριστικό των βημάτων του χορού δεν ήταν η πολυπλοκότητα και οι φιγούρες. Ηταν η σεμνότητα,η αργή κίνηση,κυρίς λόγω σεβασμού και της βαριάς χειροποίτης υφαντής φορεσιάς.
Τα πόδια ίσα που αποκολούνταν από τη γή και τα χέρια δεν ήταν ποτέ ψηλά.
Το φολκλόρ με την έννοια που πήρε δεν μας ενδιαφέρει.Το γνήσιο, το λιτό, το δωρικό, το σεμνό το αρχοντικό και περήφανο αυτό μας συγκινεί και αυτό θέλουμε.
Είναι η ζωντανή μας ιστορία και η συνέχιση της δικής μας συλλογικής ταυτότητας.
Είναι η απόδειξη του ξέρω από που προέρχομαι και η δήλωση του ξέρω που θέλω να είμαι
Όλα αυτά χωρίς επαγγελματισμούς αλλά με καρδιά ,αγάπη αυθεντικότητα με τιμή μετρημένα (όπως τότε) πηγαία.
Ευελπιστούμε,μακάρι σύντομα να έρθει η νεολαία να της παραδώσουμε αυτούς τους θησαυρούς.
Αυτό θα είναι το απόλυτο κέρδος μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου