Tα έθιμα δίνουν μια άλλη νότα στη ζωή μας, μας κάνουν να πατάμε με περισσότερη σιγουριά στα κεκτημένα και κυρίως είναι συνδεδεμένα με πολλά!!
Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι από τα ουκ άνευ!!!
Πολύ περισσότερο που είναι ελληνικότατο έθιμο, που ανάγει τις ρίζες του στην αρχαιότητα.. Ως Ειρεσιώνη..
Η Ειρεσιώνη (είρος = έριον, μαλλίον) ήταν κλάδος αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λπ., εκτός του μήλου και του αχλαδιού). Αποτελούσε έκφραση ευχαριστίας για τη γονιμότητα του χρόνου που έληξε αλλά και παράκληση συνέχισης της γονιμότητας και ευφορίας κατά το επόμενο και ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες.
Παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν, περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας κάλαντα από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημά τους από τον νοικοκύρη ή τη νοικοκυρά και όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, που έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν.
Κατα τα Βυζαντινά χρόνια, τo Χριστουγεννιάτικο δένδρο ως μετεξέλιξη της αρχαίαςΕλληνικής«Ειρεσιώνης»,κατέληξε σιγά-σιγά σε στύλους που τοθετούσαν και στόλιζαν στους δρόμους, συνδυάζοντάς το χρονικά με την εορτή των Χριστουγέννων...
Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι από τα ουκ άνευ!!!
Πολύ περισσότερο που είναι ελληνικότατο έθιμο, που ανάγει τις ρίζες του στην αρχαιότητα.. Ως Ειρεσιώνη..
Η Ειρεσιώνη (είρος = έριον, μαλλίον) ήταν κλάδος αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λπ., εκτός του μήλου και του αχλαδιού). Αποτελούσε έκφραση ευχαριστίας για τη γονιμότητα του χρόνου που έληξε αλλά και παράκληση συνέχισης της γονιμότητας και ευφορίας κατά το επόμενο και ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες.
Παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν, περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας κάλαντα από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημά τους από τον νοικοκύρη ή τη νοικοκυρά και όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, που έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν.
Κατα τα Βυζαντινά χρόνια, τo Χριστουγεννιάτικο δένδρο ως μετεξέλιξη της αρχαίαςΕλληνικής«Ειρεσιώνης»,κατέληξε σιγά-σιγά σε στύλους που τοθετούσαν και στόλιζαν στους δρόμους, συνδυάζοντάς το χρονικά με την εορτή των Χριστουγέννων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου