Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,
ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ·
.
.
Τα μάτια της Μαγδαληνής υψώνονται στον ουρανό δίνοντας στο πρόσωπο της όψη κάποιου που περιμένει ένα όραμα. Λάμπει και ακτινοβολεί από μια εσώτερη γνώση και υπαινίσσεται πως έχει δεχθεί κάποια αποκάλυψη και ένα εσώτερο φως.
Η ‘μανιεριστική’ τοποθέτηση των χεριών, που χαρακτηρίζει το Δομήνικο Θεοτοκόπουλο είναι εμφανής κι εδώ στα λεπτά δάχτυλα των χεριών της αγίας και αποτελούν αναφορά στην ταπεινοφροσύνη και τη δεκτικότητα της.
Την παράσταση συμπληρώνουν το κρανίο και το βιβλίο, που συμβολίζουν τη σκέψη του θανάτου, ενώ το γυάλινο μυροδοχείο αναφέρεται στην ολοκληρωτική αφοσίωση της στο Λυτρωτή. Το έργο χαρακτηρίζεται από θρησκευτικό πνεύμα και μία τάση για προσευχή και μετάνοια.Η Μαρία Μαγδαληνή αποτελεί το αρχέτυπο του μετανοούντος αμαρτωλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου