....Από εδώ είναι ένα θαύμα να δεις τον ήλιο να σιγοπέφτει πίσω από το βουνό....
Αυτός κάνει τις φυλλωσιές της καλαμιάς να λαμπυρίζουν, κάποιες στιγμές σου δακρύζουν τα μάτια, είναι τότε που αναρωτιέσαι, από τι, τι σου φταίει, ο ήλιος, ή, η ομορφιά που, ούτε ο ήλιος ούτε η ομορφιά χωράνε μέσα τους, πώς καταφέρνουν και φτάνουν στη ψυχή σου! Γιατί δεν ξέρω αν είναι ο νους αυτός που τρελαίνεται ή είναι η ψυχή αυτή που χοροποδοβολάει στο μέσα σου! Ο ουρανός χρωματίζεται από το πόσα σχήματα θα πάρουν τα σύννεφα. 
Από τα πόσα σύννεφα θα σκορπίσει ο άνεμος, από το πόσο γρήγορα θα φυσήξει ο άνεμος για να προλάβει τον δύοντα ήλιο να γίνει βασιλιάς!......... Εκεί, στη Μύτκα των ονείρων μας.......